Het was weer vroeg dag op 8 november. Om 8.10 uur verzamelden de meiden van Smash N3 1 zich bij de Drenthehal. Een maand goed trainen als bagage mee, plus een nieuwe yell. En ze hebben er zin in! Mooi zo want that’s the spirit.

De meiden starten met een goede warming up. Weliswaar in de verkeerde volgorde want eerst werd de bal ter hand genomen en gingen ze met Sandra de onderhandse ballen spelen. Daarna samen met Sandra en Alice een wedstrijdje. En daarna kwam nog even de warming up. Enthousiast huppelen, hinkelen, hakken naar de billen en laten vallen. Ok, voldoende warm gedraaid. Nog even doornemen waar we op moeten letten. De meiden weten het goed, hoeken zoeken en spelen naar de lege plekken in het veld van de tegenstander. De nieuwe yell is een  succes en wordt enthousiast geroepen.

Fama 2 is onze eerste tegenstander. Het spel gaat snel en de ballen vliegen Fama inderdaad letterlijk om de oren. De meiden reageren goed en laten niets heel van de tegenstander. Het wordt 6-0. Twee punten in de pocket.

We houden het enthousiasme goed vast in de tweede wedstrijd tegen Fama 3. De nieuwe yell is een echt statement geworden. Ook hier vliegen de balen om de oren van de tegenstander. Weliswaar moeten de meiden er wat meer moeite voor doen maar ze blijven enthousiast doorspelen en laten zich niet gauw kennen. Ze zetten een prachtig resultaat neer met een eindstand van 5-3. Weer twee punten in the pocket.

In de pauze die volgt trekt Alice een zak spekkies open. Een traktatie om de nieuwe yell te vieren. Leuk dat ze hierover een tevreden gevoel hebben. We spreken af dat we de laatste wedstrijd ook nog even gaan winnen.

Snel zoeken we veld 5 op, op zoek naar onze laatste tegenstander Klaverblad Verzekeringen. Maar wat raar? Er staat een team van Olhaco in ons veld, die horen daar niet. Verwarring, lichtelijke paniek want de tijd staat klaar. Alice loopt naar de scheids om te zeggen dat dit niet klopt. Onze meiden moeten op veld 5 hun talenten laten zien. Gauw opgelost, meiden in het veld en dan roept er nog net iemand:”We moeten onze yell nog doen”. Maar het is al te laat, het startsein wordt gegeven. Het spel begint en door alle consternatie zitten de meiden wat minder in het spel. Hoewel de ballen om de oren vliegen is dit niet alleen bij de tegenstander het geval. Ook onze meiden moeten meer ballen incasseren. Als de stand 2-2 is wordt het spannend. De tijd tikt langzaam weg. Maar de tijd is helaas toch sneller dan gedacht. Op het nippertje weet het team van Klaverblad Verzekeringen nog een puntje binnen te slepen. Eindstand 3-2 voor Westerbork. Jammer!

Al gauw trekken we de conclusie dat het te wijten valt aan het niet kunnen uitroepen van onze troef, de nieuwe yell.

Een ding staat vast. Ook vandaag lieten onze meiden het publiek weer prachtig spel zien.